بر اساس پژوهش های انجام شده در دانشگاه برکلی کالیفرنیا، کامپیوتر های آینده احتمالا با ریز پردازنده های مغناطیسی کار خواهند کرد که بر اساس قوانین فیزیک کمترین میزان مصرف انرژی را دارند.

تراشه های ریز پردازنده های سیلیکونی امروزی بر اساس جریان الکتریکی کار می کنند که مقدار زیادی گرمای اتلافی تولید می کنند. اما از دید نظری ریز پردازنده هایی که قرار است با آهنربا (مگنت) های نانومتری، برای حافظه، عملیات منطقی و مدارهای کنترل به کار گرفته شوند نیازی به حرکت الکترون ندارند. چنین تراشه های تنها 18 میلی الکترون-ولت انرژی در هر عملیات و در دمای اتاق مصرف می کنند. این انرژی کمترین انرژی مجاز بر اساس قانون دوم ترمودینامیک است که حد لاندائر نامیده می شود. این میزان یک میلیون برابر کمتر از انرژیی است که کامپیوتر های امروزی مصرف می کنند.

برایان لامبسون دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه برکلی می گوید که کامپیوتر های امروزی الکتریسیته را با حرکت دادن الکترون ها در یک مدار به جریان می اندازند و شما می توانید مراحل مختلف مسیر را مشاهده کنید. در صورتیکه، کامپیوتر مغناطیسی شامل حرکت الکترون ها نمی شود. شما اطلاعات را با استفاده از مگنت ها ذخیره و پردازش می کنید، و اگر این مگنت ها را کوچک کنید می توانید آنها را در بسته های نزدیک بهم قرار دهید بگونه ای که با هم برهم کنش داشته باشند. این ویژگی مارا قادر به انجام محاسبات، تولید حافظه و انجام همه کاربری های یک کامپیوتر می کند. جفری باکور یکی از مدیران مرکز انرژی بهینه و استاد دانشگاه برکلی بر این باور است است که می توان مدارهای واقعیی ساخت که در حد لاندائور بدرستی عمل کنند. یکی از اهداف مرکز، ساخت کامپیوتر هایی است که در حد لاندائور کار کنند.

پنجاه سال پیش، رالف لاندائور با استفاده از نظریه‌ی اطلاعات که به تازگی مطرح شده بود، انرژی کمینه‌ی یک عملیاتمانند "و" یا "یا" ی منطقی را بر اساس قانون دوم ترمودینامیک، محاسبه کرد. بر اساس قانون دوم ترمودینامیک، یک فرآیند برگشت ناپذیر (یک عمل منطقی یا پاک شدن یک بیت از اطلاعات) انرژیی را هدر می دهد که قابل بازیافت نیست. به بیان دیگر، آنتروپی سیستم های بسته نمی تواند کاهش یابد.

در ترانزیستور ها و ریز پردازشگر های امروزی، این حد بسیار پائین تر از سایر انرژهایی است که به صورت گرما و به دلیل مقاومت الکتریکی تلف می شود. از آنجاییکه در سیستم مغناطیسی نیازی به حرکت الکترون ها نیست، این اتلاف بسیار کاهش می یابد. با توجه به اینکه حدِ لاندائور متناسب با دما است، مدارهای خُنک تر می توانند کارآمد تر هم باشند.

در حال حاضر، از جریان های الکتریکی برای تولید یک میدان مغناطیسی برای پاک کردن و یا تغییر قطبش نانومگنت ها استفاده می شود، که البته انرژی زیادی را هدر می دهد. اما مواد جدید نیازی به جریان الکتریکی ندارند و تنها از جریان برای انتقال اطلاعات از یک تراشه به تراشه دیگر استفاده می کنند.