یک گزاره در صورتی درست است که بتوان آن را در چارچوب دستگاه منطقی،مطابق قواعد یک منطق پذیرفته شده،استنتاج کرد.بهره حقیقت یک دستگاه بسته به قطعیت و کمال آن دستگاه در هماهنگی با مجموعه تجربه هاست.یک گزاره درست،«حقیقت» خود را از بهره حقیقت دستگاهی کسب می کند که بدان تعلق دارد. اشاره ای به تحول تاریخی.هیوم به وضوح پی برد که برخی مفاهیم،مانند مفهوم علیت،را نمی توان به روشهای منطقی از داده های تجربی استنتاج کرد.کانت که کاملا به ضرورت بعضی مفاهیم عقیده داشت،آنها را – به همان صورتی که اختیار می شدند- فرضهای لازم هر نوع اندیشیدن بر شمرد و میان آنها و مفاهیمی که منشاء تجربی دارند تمایز نهاد.ولی من بر این عقیده ام که این تمایز نهادن،غلط است.بدین معنی که حق مطلب را بطرزی طبیعی ادا نمی کند.همه مفاهیم،حتی آنهایی که از همه به تجربه نزدیکترند،از دیدگاه منطق قراردادهایی بشمار می روند که آزادانه اختیار شده اند،درست مانند مفهوم علیت که این پروبلماتیک در آغاز بدان مربوط بود.

برای مطالعه متن کامل این یادبودنامه اینجا را کلیک کنید و همچنین جهت مشاهده قسمتهای گذشته این یادبودنامه اینجا را کلیک کنید.

به نقل از وبلاگ علمی و تحقیقی